ಆರ್ಕುಟ್ ಎಂಬ ಮಹಾನ್ ಮಿತ್ರ

ಪ್ರತಿದಿನವೂ ನಿನ್ನ ಮೊಗವ ನಾ ಕಂಡು ನಲಿಯಲು
ಬೆಳೆಯುತಿದೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರ ಸಾಲು ಸಾಲು

ನೀನಿದ್ದರೇ ಚೆಂದ ಮನಕೆ ಆನಂದ
ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಬಂದ ಸ್ನೆಹಿತರ ತಂದ

ನಿನ್ನೊಳಗೆ ನಾ ಹೊಕ್ಕು ಕಂಡಿಹೆನು ಸ್ನೇಹವಾ
ನೀನಿಲ್ಲದ ಜೀವನ ಕಲ್ಪಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾ

ಸ್ನೇಹವೆಂದರೆ ದೊಡ್ಡದು ಪ್ರೀತಿ ಮಾತಲ್ಲ
ಮನದಿ ಪ್ರೀತಿ ಮೂಡಿರಲು ಅಶ್ಚರ್ಯವೇನಿಲ್ಲ

ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಬರೀ ಪ್ರೇಮ, ಕಾಮವಲ್ಲ
ಮದುರಭಾವನೆಯಿರಲು ವಿವರಣೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ

ಮಿಡಿದ ಹೃದಯಗಳಿಗೆ ಬೆಸುಗೆಯಾಗಿ
ಕಳೆದ ಗೆಳೆತನವ ಮರಳಿ ಪಡೆದಿರಲು ಬೀಗಿ

ಬಂದರೆಷ್ಟುಜನ ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿಯಾಗಿ
ಹಾಗೆಯೇ ಮರೆಯಾದರು ಹೆಸರಿಲ್ಲದಾಗಿ

ನಿನ್ನಿಂದ ನಾಕಂಡೆ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರನ್ನ
ಮರೆಯುವುದು ಹೇಗೆ ನೀ ನನ್ನ ಚಿನ್ನ

ಈ ನನ್ನ ಕವಿತೆಗೆ ನೀ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಾದೆ
ನನ್ನ ಬಾಳ ಬೆಳಕಿಗೆ ನೀ ಹಣತೆಯಾದೆ

ಹಚ್ಚಿರೆಲ್ಲರು ಬಂದು ಸ್ನೇಹದಾ ದೀಪವ
ಬಾಳಲ್ಲಿ ಹೊಂದೋಣ ಶಾಂತಿಯಾ ರೂಪವ

ಹಚ್ಚೋಣ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಕನ್ನಡದಾ ದೀಪ
ತೋರೋಣ ಜಗಕೆ ಕರುನಾಡ ರೊಪ